مستند ناپدید

توضیحات

در این قسمت از پیام اضطراری : یکم ژوئن سال ۲۰۰۹، پرواز ۴۴۷ ایر فرانس از ریو دو ژانرو به پاریس.
پرواز بر فراز اقیانوس اطلس در هوای توفانی و رعد و برق.
هواپیما در اقیانوس سقوط می‌‌کند و هیچ یک از ۲۱۶ مسافر و ۱۲ خدمه آن نجات پیدا نمی‌کنند.
آیا اشتباه خلبان در تشخیص مسیر درست باعث سقوط این هواپیما بوده یا نقص فنی‌؟ پرواز شماره ۴۴۷ ایر فرانس، پروازی بود از مبدا ریو دوژانیرو به پاریس که در تاریخ ۱ ژوئن ۲۰۰۹ از صفحه رادار ناپدید شد و بعدا معلوم شد که سقوط کرده است.
این پرواز ۲۲۸ نفر سرنشین داشت.
از این تعداد ۲۱۶ نفر مسافر و ۱۲ نفر خدمه پرواز بوده‌اند.
ساعاتی پس از پرواز این هواپیما خلبان این پرواز وجود اشکال در سیستم برق هواپیما را گزارش کرد.
احتمال می‌رود رعد و برق باعث بروز سانحه برای این هواپیما شده باشد.
آخرین پیام اتوماتیک ارسال‌شده از هواپیما برای برج مراقبت فرودگاه دوگل حاکی از نقص فنی و اتصال برق، بوده‌است.
پس از ناپدید شدن، سخنگوی شرکت هواپیمایی ایرفرانس اعلام کرد که جستجو برای یافتن این هواپیما و اطلاع از سرنوشت آن آغاز شده‌است.
لاشه هواپیمایی که به احتمال زیاد مربوط به این هواپیمای مفقود شده است.
در اقیانوس اطلس یافته شده‌است پس از حدود یک ماه عملیات جستجو متوقف شد در حالی که تنها پنجاه جسد و بخش هایی از بدنه هواپیما پیدا شدند.
بعد از ۲۳ ماه جعبه سیاه هواپیما در عمق ۴۰۰۰ متری اقیانوس اطلس توسط زیردریایی های فرانسه پیدا شدو سرانجام پرده از راز سقوط این هواپیما برداشته شد.
آن شب چه اتفاقی افتاد؟ سه خلبان پرواز ۴۴۷ خلبان های باتجربه ای بودند.
کاپیتان این پرواز ۱۱۷۰۰ ساعت سابقه پروازی و ۱۷۰۰ ساعت سابقه پرواز با ایرباس ۳۳۰ و ۳۴۰ را تجربه کرده بود و کمک خلبان دوم این پرواز از مجموع ۶۶۰۰ ساعت سابقه پروازی، ۲۶۰۰ ساعت را با ایرباس ۳۳۰ و ۳۴۰ پرواز کرده بود.
اما بررسی دو جعبه سیاه نشان می دهد زمانی که خلبان ها سرعت های متفاوتی را از سیستم سرعت سنج دریافت کرده اند، به جای پیروی از اصول ساده اولیه برای هدایت هواپیما، اشتباهات فاحشی را مرتکب شده اند.
برای درک بهتر اتفاقات بهتر است چند دقیقه ای به قبل از وقوع حادثه برگردیم.
، جایی که هواپیما با سرعت بیش از ۸۰۰ کیلومتر بر ساعت وارد توفان های تندری استوایی شد.
این سرعت بالا باعث مکش آب به درون حسگرهای سرعت و و یخ زدن حسگرها باعث بروز اشتباه در اندازه گیری سرعت شد.
البته اعلام سرعت های مختلف چیزی نیست که بتواند باعث سقوط هواپیما شود اما خلبان گمراه شد و به جای ثابت نگه داشتن دماغه هواپیما و تلاش برای جلوگیری از توقف آن در آسمان، با تغییر فلپ ها، دماغه هواپیما را رو به بالا گرفت و شرایط حفظ هواپیما را در آسمان دشوارتر کرد.
وقتی خلبان برای نجات هواپیما از شرایط پیش آمده، به جای بررسی تک تک نقص ها، علت یابی و حتی پیروی از اولین اصول تعریف شده، بدترین تصمیم ممکن را می گیرد و در نهایت شانسی برای نجات مسافران باقی نمی ماند.
سرعت هواپیما رو به کاهش گذاشت و افت نیروی بالابری به دلیل کاهش سرعت و زاویه زیاد بال موجب شد نیروی گرانش غلبه کند و هواپیما طی ۳ دقیقه و ۳۰ ثانیه از ارتفاع ۱۱ کیلومتری به درون اقیانوس سقوط کند.
اما مگر هواپیما ارتفاع سنج نداشت که متوجه سقوط هواپیما بشود؟ این مشکلی است که برای پروازهای شبانه یا اولین ساعات صبح بروز می کند.
به دلیل تاریکی، خلبان نمی توانست ببیند که دماغه چقدر رو به بالاست و به همین دلیل متوجه شرایط خاص پرواز نشد تا یکی از پر رمزو رازترین سوانح هوایی اتفاق بیفتد.
درباره مجموعه پیام اضطراری : در برنامه پیام اضطراری علت و چگونگی سوانح هوایی بررسی شده تا در آینده از بروز حوادث مشابه جلوگیری شود.
این بررسی‌ بر اساس دستگاه ضبط کابین خلبان، گزارش‌های حادثه و شاهدان عینی است.
هر قسمت از برنامه پیام اضطراری شامل مصاحبه‌هایی‌ ویژه، نشانه‌هایی‌ از هنر CGI و سکانس‌های بازسازی شده است.