مستند هواپیمای جاسوسی یو-۲

توضیحات

در سال ۱۹۶۰، تنش‌های میان ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی در حال افزایش بوده و به نظر می‌رسد که این دو ابرقدرت دنیا، در آستانه‌ی جنگ قرار گرفته‌اند.
رئیس جمهور “آیزنهاور”، پیشنهاد امضای پیمانی موسوم به “آسمان‌های باز” را مطرح می‌نماید که مطابق آن، دو طرف، اجازه‌ی به پرواز درآوردن هواپیماهای اکتشافی خود در حریم هوائی طرف مقابل را خواهند داشت، اما این پیشنهاد توسط مقامات شوروی، رد می‌شود.
ایالات متحده، نیاز به کسب اطلاعات بیشتر در مورد توانائی اتمی روس‌ها دارد.
بنابراین، “فرانسیس گَری پاورز”، یکی از خلبانان “سی.
آی.
ای”، جهت پرواز با بهترین هواپیمای جاسوسی موجود موسوم به “یو.
تو” بر فراز شوروی، انتخاب می‌گردد.
“پاورز” در ارتفاع ۱۸ کیلومتری از سطح زمین و در نقطه‌ی تلاقی آسمان با جو، هیچ‌گونه نگرانی را نسبت به هدف قرار گرفتن توسط موشک‌ها و جت‌های روسی، احساس نمی‌کند.
انسان “گَری پاورز”، فرزند یک کارگر تهیدست معدن زغال سنگ، از اهالی “کنتاکی” است.
او در سن ۱۴ سالگی و طی اولین حضورش در یک هواپیما، شدیدا به پرواز علاقمند می‌گردد.
“پاورز” در سن ۲۰ سالگی، وارد نیروی هوائی شده و در سال ۱۹۵۶، جهت پرواز با هواپیمای جاسوسی جدید “یو.
تو” بر فراز اتحاد جماهیر شوروی، به استخدام “سی.
آی.
ای” درمی‌آید.
او در نهایت، به زبده‌ترین و باتجربه‌ترین خلبان هواپیماهای “یو.
تو” در نیروی هوائی تبدیل می‌گردد.
زمان “پاورز” هنگام پرواز بر فراز شوروی، ارتفاع ۲۵ هزار متری معمول از سطح زمین را عامل اصلی حفظ ایمنی خود می‌داند.
اما در اول ماه “می” سال ۱۹۶۰ و در آخرین لحظات پیش از انجام پرواز، هواپیمای او با یک مدل “یو.
تو.
۳۶۰” تعویض می‌گردد، هواپیمائی که غالبا مشکلاتی را در هنگام پرواز تجربه می‌کند.
پس از ورود “پاورز” به حریم هوائی شوروی، اتفاقی غیرقابل تصور رخ داده، موشکی زمین به هوا، در نزدیکی دُم هواپیما منفجر می‌گردد.
“یو.
تو” در آستانه‌ی سقوط قرار گرفته و “پاورز” با چتر، از هواپیما بیرون می‌پرد.
او توسط نیروهای دشمن دستگیر و زندانی شده، مورد بازجوئی قرار می گیرد.
“پاورز” در نهایت دو سال بعد، با یکی از جاسوسان روسی، معاوضه می‌شود.
“گَری پاورز” و “یو.
تو”، اطلاعات ارزشمندی را طی دوران جنگ سرد، در اختیار مقامات ایالات متحده قرار می‌دهند.
در نهایت نیز “پاورز” و هواپیمای “یو.
تو” سقوط کرده‌ی او، بحرانی گسترده را به وجود می‌آورند که تا سال‌ها بعد، روابط میان ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
این ماجرا، یک نمونه‌ی عالی دیگر از ترکیب سرنوشت ساز انسان، زمان و ماشین می‌باشد.
ماشین “یو.
تو” که در ابتدا با عنوان “سی.
ال.
۲۸۲” شناخته می‌شد، به عنوان یک گلایدر مادون صوت، توسط کمپانی “لاکهید” و تنها با یک هدف طراحی گردید: فراهم آوردن امکان عکسبرداری از ارتفاع ۲۵ هزار متری.
لنز دوربین “یو.
تو”، می‌تواند جزئیات مناطق موردنظر را در ارتفاعی معادل ۲۰ کیلومتر، مشخص نماید.
مجری برنامه، “هانتر الیس”، برخی از جنبه‌ها و ویژگی‌های غیرمعمول هواپیمای جاسوسی “یو.
تو” را مورد بررسی قرار می‌دهد: – بال‌های ۲۵ متری با توانائی حمل ۵۲۰۰ لیتر سوخت هواپیما.
– تجهیزات به کار گرفته شده به عنوان تکیه‌گاه بال‌های بلند هواپیما که در هنگام برخاستن از روی زمین و همزمان با بالا رفتن، از هواپیما جدا می‌شوند.
– بدنه‌ی ساخته شده از آلومینیوم فوق سبک که امکان پرواز هواپیما را در ارتفاعی بسیار بالا و برای مدتی طولانی، فراهم می‌آورد.
هواپیما به قدری سبک است که تا حدی شکننده به نظر می‌رسد.