مستند عملیات نجات زیردریایی

توضیحات

سال ۱۹۳۹ است.
بعد از گذشت دو دهه از اختراع زیردریایی‌، هنوز تکنولوژی‌ای برای نجات ملوانان گیرافتاده در زیردریایی‌های غرق شده وجود ندارد.
یک زیردریایی نیروی دریایی به اسم ‘اسکوالوس’ دچار مشکل شده و در عمق آتلانتیک غرق می‌شود.
همه ۳۳ بازمانده آن می‌دانند که راه نجاتی از یک زیردریایی غرق شده وجود ندارد.
تنها امید آن‌ها در این زمان به یک مرد است: چارلز مامسن.
او به‌همراه ماشینی که قرار است تاریخ را تغییر دهد، در تلاش است.
انسان: چارلز ‘سوئد’ مامسن، از زمان خواندن کتاب ۲۰۰۰۰ فرسنگ زیر دریا در کودکی، همیشه آرزو داشت در زیردریایی‌ها خدمت کرده و یک افسر نیروی دریایی شود.
مامسن ۱۴ سال از عمرش را صرف اجرای ایده اتاقک نجاتی برای حفظ جان سربازان گیر افتاده در یک زیردریایی غرق شده، کرده است.
او به‌خاطر مرگ غم‌انگیز یکی از دوستانش در زیردریایی غرق شده اس-۵۱، برای قانع کردن افسران ارشد نیروی دریایی، تلاش زیادی کرده است.
زمان: راوی برنامه، هانتر االیس، در مرکز زیردریایی ناوال، در یک اتاقک آموزشی زیردریایی، به‌همراه ملوانان در حال آماده شدن است.
او نشان می‌دهد پرسنل اسکوالوس زمانی‌که زیردریایی‌شان غرق می‌شود چطور با نیروی قدرتمند آب مبارزه می‌کنند.
پرسنل اسکوالوس در عمق ۷۴ متری آب‌های سرد آتلانتیک گیر افتاده‌اند، آن‌ها ۲۴ ساعت انتظار می‌کشند، اکسیژنشان در حال تمام شدن است و قایق‌های نجات ناحیه اشتباهی را به‌دنبال آن‌ها می‌گردند.
مختصات محل زیردریایی در پیغام درخواست کمک به‌اشتباه مخابره شده است.
عاقبت زمانی‌که محل زیردریایی مشخص می‌شود، خطوط ارتباطی قطع شده، اما یک غواص حرفه‌ای بی‌باک یک کابل فولادی جدید برای پایین بردن اتاقک نجات را پشتیبانی می‌کند.
ماشین: اتاقک نجاتی که یک حباب غواصی ۳ متری است که مثل یک آسانسور زیر دریا عمل کرده و تنها راه نجات افراد محکوم به این مرگ آرام است.
این فرمانده مستقل نیروی دریایی ۱۶ ساعت بعد از اولین بار رفتنش به عمق آب، با کمک اختراع خود و با کابلی که در اثر سایش به‌اندازه یک نخ شده، همه ۳۳ خدمه بازمانده اسکوالوس را نجات می‌دهد.
ترکیب سرنوشت‌ساز انسان، زمان و ماشین.