مستند دونالد مک کالین

توضیحات

McCullin «دونالد مک کالین» بین سالهای ۱۹۶۶ تا ۱۹۸۳ در نشریه «ساندی تایمز» و در زمانی که سردبیری آن را «هارولد ایونز» به عهده داشت، کار می‌کرد.
در آن زمان این روزنامه به طور وسیع به عنوان نشریه‌ای نوآور در جهان به رسمیت شناخته شده بود.
مک کالین، در آن دوران، وقایع زیادی را در ارتباط با فجایع انسانی در همه‌جا پوشش می‌داد.
از موضوعاتی مانند: جنگ داخلی در قبرس، جنگ ویتنام و قحطی به دست انسان در جمهوری بیافرا گرفته تا بی‌خانمان‌های لندن در دهه شصت میلادی.
او در دورانی بحرانی در عرصه‌ی عکاسی خبری جهانی مشغول به کار بود اما در همان حال در دوره‌ای هم کار می‌کرد که می‌توانست با بیشترین حد آزادی ممکن مطالب و عکس‌هایش را منتشر کند.
او با بهترین گزارش‌گرها و طراح‌های جهان همکاری داشته و در حالی که عکاسی خبری در یکی از شکوفاترین دوران‌های تاریخ خودش قرار داشته، کارهایش به شکلی ویژه‌ مورد توجه قرار می‌گرفت.
مک کالین در این مستند برای اولین بار و در حالی که دوست قابل اعتمادش پشت دوربین قرار دارد، درباره تجربیات‌اش صحبت می‌کند.
«تامسون رویترز» درباره‌ی او می گوید: او قابل توجه است.
او از کسانی است که به ندرت روح انسانی به چنین درجه‌ای از گستردگی می‌رسد.
نشریه «ایندیپندنت» درباره این مستند نود دقیقه‌ای نوشته: این مستند جست‌و‌جوگر چهره‌ی عکاسی به نام مک کالین است که این جست‌و‌جو لزوما به معنی بررسی دلخراش‌ترین جنایت‌ها پس از جنگ جهانی دوم است که او شاهد آنها بوده.
و در این کار، جکی ودیوید موریس، کارگردان‌های این مستند موفق شده‌اند این چهره را به خوبی تصویر کنند.