مستند کره شمالی – زندگی در حصر

توضیحات

کره‌ی شمالی پنهان‌کارترین حکومت دنیا و نمونه‌ای است از بدترین شکل دیکتاتوریِ کمونیستی.
این کشور از زمان تاسیسش در سال ۱۹۴۵، گویی در سیاره‌‌ای دیگر به سر برده و پارانوی شدید و فقر کمرشکن، ویژگی‌های مشخصه‌اش بوده‌اند.
هیچ آماری از اقتصاد کره‌ی شمالی در دسترس نیست اما می‌دانیم که قحطی، تهدیدی دایمی برای ساکنان این کشور بوده است.
گفته می‌شود که در اواخر دهه‌ی ۹۰ میلادی، دست‌کم یک میلیون نفر از مردم کره‌ی شمالی از گرسنگی مرده‌اند.
حتی امروز هم، بنا به گزارش سازمان ملل متحد، ۲۰ درصد از جمعیت این کشور، به ویژه آن‌هایی که در مناطق روستایی زندگی می‌کنند، از نظر غذا به شدت در مضیقه هستند.
به همین دلیل، برنامه‌ی جهانی غذا، هر ساله چیزی در حدود ۴۰۰ هزار تُن مواد غذایی در این کشور توزیع می‌کند.
ما موفق شدیم، مخفیانه این صحنه‌ها را فیلم‌برداری کنیم.
در نبود ماشین‌های کشاورزی و حتی حیوانات، کشاورزی در این کشور عملاً وجود خارجی ندارد.
مردم هر چیزی را که به دستشان برسد، می‌خوردند، از ریشه‌ی گیاهان گرفته تا جلبک‌های دریایی.
رژیم غذاییِ قطحی‌زدگان.
کیم ایل سونگ، دیکتاتوری که در سال ۱۹۹۴ درگذشته اما عنوان ” رئیس‌جمهور ابدی” کره‌‌ی شمالی را یدک می‌کشد، در گفتمان رسمی، رهبر خوانده می‌شود و با مجسمه‌های یادبود، نقاشی‌های دیواری و پوسترهایش در همه جا حضور دارد.
پس از او پسرش، کیم جونگ ایل، حکومت را بدست گرفته و در گفتمان رسمی، “رهبر عزیز” خوانده می‌شود.
او قدرت استبدادی‌‌اش را آنچنان توسعه داده که حتی گاه جنبه‌های فراواقعی به خود می‌گیرد.
او با تکیه بر ارتشی همواره در حال رشد، ارتشی که گمان می‌رود یک میلیون سرباز داشته باشد، ارتشی که به خوبی مجهز بوده و حتی سلاح اتمی در اختیار دارد، و ارتشی که روی کاغذ هنوز در حال جنگ با کره‌ی جنوبی است، به حکومت خود ادامه می‌دهد.
کیم جونگ ایل همچنان به حرکت در مسیر ویرانی و تباهی، مسیری که توسط پدرش آغاز شد، ادامه می‌دهد.
نتیجه‌ی حکومت او، کشوری است که مردمش در شرایطی شبیه به اتحاد جماهیر شوروی در دهه‌ی ۱۹۳۰ زندگی می‌کنند.
همان صف‌های طولانی برای چند اتوبوسی که بنزین دارند، همان فروشگاه‌های خالی‌ای که فیلمبرداری از آن‌ها ممنوع است.
البته همه چیز اینقدر تیره و تار نیست.
در کره‌ی شمالی بزرگراه هم وجود دارد اما فقط با دوچرخه از آن عبور می‌کنند و در عین حال، گروه‌های خدماتی، دائما در حال رسیدگی به وضعیت گودال‌هایش هستند.
در پایتخت کشور، حتی یک کازینو هم هست که می‌توانید در آن با دستگاه‌های شرط‌بندی مشغول شوید، فقط مطمئن باشید که هیچوقت جک‌پات نمی‌شوید.
حتی سر و کله‌ی گولف، این ورزش مختص به سرمایه‌داران، هم در کره‌ی شمالی پیدا شده ولی فقط نخبگان نظام حاکم هستند که می‌توانند از آن لذت ببرند.
جمعیت ۲۳میلیون نفری کره‌ی شمالی روزگار سختی را می‌گذرانند اما لبخند‌زدن در این کشور اجباری است.
رژه‌های عظیم خیابانی به دقت طراحی و اجرا می‌شود تا نشان‌دهنده‌ی لحظاتی از طغیان لذت و خوشی این مردم نگون‌بخت باشند.
گروهی از توریست‌های غربی تصمیم گرفته‌اند برای گذراندن تعطیلات به این دنیای کابوس‌وار سفر کنند، دنیایی که ساکنایش از بدو تولد، شستشوی مغزی می‌شوند.
۸۵۰۰ یورو برای سه هفته، یعنی این سفر و سفری به جزایر سیشل، به یک ‌قیمت تمام می‌شوند.
فقط در اینجا نه خبری از تجملات هست و نه درختان نخل، ناظرانی نامهربان تک‌تک عکس‌ها را بررسی می‌کنند، در اتاق‌های خواب هیچ تشکی وجود ندارد، آب لوله‌کشی قطع است و…