مستند فراتر از رازول

توضیحات

ارتش ایالات متحده برای مدت ها ادعا می کرد که سقوط معروف (رازول) در سال 1947 مربوط به چیزی بیش از یک بالن هواشناسی نبوده، اما فایل های منتشر شده (اف بی آی) در سال 2011 حاوی یادداشتی است خطاب به (ادگار جِی هوور) درباره به دست آوردن نه یک، بلکه 3 عدد بشقاب پرنده.
آیا دولت ایالات متحده واقعاً سفینه های فرازمینی را در دست دارد؟ نظریه پردازان فضانوردی باستان می گویند بله و ادعا می کنند که (رازول) تنها یکی از این نمونه هاست.

در همان زمان سقوط (رازول)، بیش از ده ها مورد سقوط یوفوی دیگر در سرتاسر جهان گزارش شدند و گفته می شود که لاشه بر جای مانده از این سوانح جمع آوری شده و در یک پایگاه نظامی سری شبیه به (منطقه 51) در (نوادا)، به نام (کاپوستین یار) در روسیه، (پاین گَپ) در استرالیا، پایگاه سطلنتی (رودلو) در انگلیس و حتی در تپه های دورافتاده چین مخفی شده اند.
اما اگر این گفته ها حقیقت داشته باشند، چه بر سر این کشتی های فضایی فرازمینی آمده؟ آیا طبق گفته نظریه پردازان فضانوردی باستان، قطعات این سفینه ها جدا شده، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته، و تحت مهندسی معکوس قرار گرفته اند؟ آیا به همین دلیل است که پس از جنگ جهانی دوم، شاهد افزایش و تسریعی در پیشرفت های تکنولوژیکی بشر بودیم؟

شاید این موارد متعدد سقوط یوفو که گفته می شود در سرتاسر جهان روی داده اند، اتفاقی نبوده، بلکه تلاشی عمدی از طرف فرازمینی ها برای تسریع روند پیشرفت بشر باشند… تا ما نیز روزی بتوانیم زمین را ترک کرده و در ستارگان به آنها بپیوندیم.