مستند یک شاخه‌ی جدید در باستان‌شناسی

توضیحات

«آلفرد مرلین» برای کشف آثار باقی‌مانده از تمدن روم در تونس مشغول حفاری بود که غواص‌ها بقایای ستون‌های سنگی شگفت‌انگیزی را در نزدیکی سواحل مدیترانه کشف کردند.
آیا آنجا شهر افسانه‌ای «آتلانتیس» بود؟ اما هنگامی که این آثار هنری بی‌نظیر رومی از دست «مرلین» بیرون آمد، به کشف شگفت‌آور دیگری منجر شد: این آثار در حقیقت بقایای یک کشتی غرق شده رومی بودند.
آن‌ها می‌دانستند که مدیترانه شاهراه ارتباط و حمل‌و‌نقل در دنیای باستان بوده زیرا تنها راه کارآمد حمل و نقل سریع کالاهای بسیار سنگین در طول امپراتوری روم، از راه دریا بوده.
اما هنگامی که تاجران سودجو و حریص بیش از اندازه کشتی‌هایشان را بار می‌کردند، با فاجعه روبرو می‌شدند؛ فاجعه‌ای که برای باستان‌شناسان دوهزار سال پس از آن یک هدیه به شمار می‌رفت.
اگر باستان‌شناسی موفق شود کشف کند که مقصد این کشتی‌ها کجا بوده و چه چیزی را حمل می‌کرده‌اند، می‌تواند از سراسر دنیای باستان رمزگشایی کند.
البته در این رابطه دیسیپلین‌های جدیدی که «آلفرد مارلین» به وجود آورد منجر به ایجاد یک شاخه‌ی جدید در باستان‌شناسی شد: باستان‌شناسی دریایی؛ که در ابتدا کاری بود بی‌‌‌نهایت طاقت‌فرسا و خطرناک.
غواص‌ها با لباس‌هایی دست‌و‌پا‌گیر و کلاه‌هایی سنگین و پمپ‌های هوا، برای کاوش‌های باستانی در زیر دریا با خطرات زیادی روبرو بودند.
بسیاری از آن‌ها مجبور بودند رنج زیادی را تحمل کنند و برخی از آن‌ها هم غرق می‌شدند.
اما پاداش این سختی‌ها ارزشمند بود: کشف را‌های تجاری برای حمل و نقل مصالح ساختمانی و اشیاء تجملی در مسیری به طول صد‌ها کیلومتر در دریا که به منظور بنای مستعمره‌های جدید روم به‌کار گرفته می‌شدند.
در این برنامه با پیشگامان عرصه باستان‌شناسی دریایی در زمان «مرلین» و جانشینان او درزمان معاصر- که با روش‌هایی مشابه و‌گاه حتی چالش‌هایی مشابه روبرو هستند- آشنا می‌شویم.