مستند تدفین توتن خامون

توضیحات

توتن خامون Tout Ankhamon یکی از بارزترین شخصیت های تاریخ کهن است.
گنج های افسانه ای معبدش در سراسر جهان شهرت دارد.
در اولین نگاه به توتن خامون چنین به نظر میرسد که وی در یک مراسم رسمی تدفین شده و در مراسم باشکوهی در خور شأن یک فرعون ؛ روانه زندگی پس از مرگ شده است.
ولی گروه باستان شناسان بین المللی مصر در عجب مانده اند.
بررسی های دقیق آنها نشان میدهد وقایع آنگونه که تصور کرده اند نبوده است.
بررسی چنین اسراری که میتواند در رابطه با کسب قدرت باشد در خور تحقیق و بررسی در قرن ۲۱ می باشد.
نفرین فراعنه کاهنان دربار فراعنه در تمدن مصر باستان، در زمره مرموزترین شخصیت های تاریخ به شمار می روند تا جایی که در خصوص زندگی برخی از آنان کتاب هایی مستقل به چاپ رسیده است.
هوش و فراست این دولت مردان در سایه تمدن مصر، تنها به دایره نفوذ انکارناپذیر آنان در ساختار حکومت فراعنه ختم نمی شود؛ بلکه با تسلط آنان برخی از علوم مانند، فیزیک و شیمی با استفاده از نوع معماری و مواد مهلک و سمی، مقبره فراعنه رابه مرگ بارترین مکان ها برای هر فرد متجاوز به قبر فراعنه تبدیل می کردند تا جایی که هرفرد راه یافته به گنجینه های مدفون در مقابر، اگر از تله های گوناگون چون فرو ریختن سقف با حرکت خود و با برداشتن سنگی از قبور عبور کند، گرفتار قارج های سمی می شود که در فضایی بسته انتظار هر راهزنی را می کشد.
تبحر معماران مصر باستان در مهندسی اهرام تا بدان جا بود که وقتی یکی از رهبران شوروی سابق حضور در مقبره یکی از فراعنه در اهرام ثلاثه را در برنامه های خود قرار داده بود.
سروسی جاسوسی شوروی سابق (کاگ ب) با نتیجه گیری از آخرین داده های دانشمندان در خصوص تمرکز انرژی در نقطه مرکزی آرامگاه، دیدار وی را لغو کرد.
امروز آمیزه ای از واقعیت های اثبات شده علمی با برخی از حوادث و اتفاقات روزمده زندگی، به سوژه ای جذاب برای نویسندگانی مبدل شده است که مخاطبین خود را برای لحظه ای در فضای افسانه و حقیقت رها می سازند.
در هفدهم فوریه سال ۱۹۲۳ م.
در شهر لوکسور۱ مصر، حدود بیست نفر در برابر یک دیوار سنگی گرد آمده بودند.
این دیوار چندین هزار سال پیش تعبیه شده بود تا آرامش ابدی فرعون جوان «توتن خامون»۲ را حفظ کند.
در حدود بیست نفر شاهد، پشت سر اردکارنارون۳ و هوارکارتر۴ باستان شناسان انگلیسی که سرنوشت خارق العاده شان موجب شد تا در سراسر جهان مشهور شوند، صف کشیده بودند.
اندکی از یساعت دوی بعدازظهر گذشته بود.
چند دقیقه بعد، هئوارکارتر تخریب این دیوار را که راه ورودی مقبره را بسته بود، آغاز کرد.
بازوی کارتر بالا رفت.
در دست راست او یک چکش سنگین بود و با دست چپش مته بزرگی را گرفته بود تا این دیوار اسرارآمیز را سوراخ کند.
حاضرین جملگی می لرزیدندو لردکارنارون ناخودآگاه به فکر کتیبه ای افتاد که بر روی گل آخری نقش بسته بود.
چند هفته پیش این کتیبه را یافته و با زحمت بسیار موفق به خواندن متن آن شده بودند.
در این کتیبه، ظاهرا به پیدا کنندگان مقبره چنین اعلام خطر شده بود: «هرکسی که آرامش فرعون را بر هم زند، عفریت مرگ بال های خود را بر او خواهد کوفت».
کارتر، سوراخی را به اندازه دو برابر قطر بازوی خود ایجاد کرد و مقبره را به مدد یک لامپ برقی روشن کرد.
جزئیات درون فضای آرامگاه را دیگر می شد به روشنی دید.
درخشش اشیاء، چشمانش را زد.
همه جا روی دیوارها و روی زمین آکنده از طلا بود.
آرامگاه زرین در برابر دیدگان بهت زده باستان شناسان می درخشید.
این دو مرد شکاف دیوار را وسیع تر کردند.
صندوق زرین عظیمی تقریبا همه فضای مقبره را انباشته بود.
در یک سوی آن دو در فقل تعبیه شده بود که بدون زحمت و سروصدای زیاد باز شدند.
در درون این صندوق، یک جعبه دیگر آن هم طلایی وجود داشت؛ اما بر روی درهایی که در صندوق قرار گرفته بود، مهر و موم دست نخورده ای دیده می شد که معلوم بود از زمان تدفین فرعون تا این زمان، هیچ کس آن چه را که پشت این مقبره در بسته پنهان شده، ندیده است.
این دو باستان شناس، با دقت هر چه تمام تر، درهای سرداب را بستند و دوباره راه آن را مسدود کردند.
در میان حاضرانی که در بحر مکاشفت فرو رفته بودند، هیچ کس یک کلمه صحبت نمی کرد.
در آن جا، یک وزیر، چندتن صاحب منصب عالی مقام دولت، باستان شناسان، دانشمندان، بازرس های کل اداره باستان شناسی مصر و دو زن وجود داشتند.
در این جمع بیست نفری، سیزده نفر آنها در مدت چند ماه به طرز خشونت بار و مرموزی از بین رفتند.
در حدود چهل روز بعد، هوارکارتر از قاهره تلگرامی دریافت کرد به او خبر داده شده بود که لردکارنارون شدیدا بیمار است.
هوارکارتر که در لوکسوربود، زیاد به این تلگرام اهمیت نداد؛ ولی به زودی تلگرام دومی با این عبارت رسید: لردکارنارون به طور جدی بیمار است و تب شدیدی دارد.
کارتر با شتاب فراوان به سوی پایتخت مصر روانه شد.
دوازده روز بود که لردکارنارون با تب های بسیار شدید دست و پنجه نرم می کرد.
در اطاقی که در هتل کنتینانتال داشت، گرما غالبا به چند درجه می ریسید.
پسر لردکارنارون برای دیدن و مواظبت دائمی پدر به مصر رسید.
در همان شب ورود، در ساعت دو و ده دقیقه کم شب، توسط پرستار از خواب بیدار شد.
پدش مرده بود.
به اطاق پدر دوید و در لحظه ای که می خواست وارد اطاق شود، ناگهان همه چراغ ها خاموش شد.
خواهر لردکارنارون اشک می ریخت و آخرین کلماتی که لرد بر زبان جاری کرد، وافعا عجیب بودند: «صدایش را می شنیدم به دنبالش راه افتاده ام.
» در همان لحظه ای که لرد در قاهره مشغول جان دادن بود.
هزاران کیلومتر دورتر، یعنی در انگلستان و در منزل خانوادگی کارنارون ها، سگ کوچک لرد شروع به نالیدن کرد و آن گاه بر روی دو پای خود ایستاد و سپس مرد.
چند روز بعد، باستان شناس آمریکایی آرتورمیس۵ که به کارتر کمک کرده بود تا دیوار اطاق فرعون راخراب کند، احساس خستگی کرد.
پیش از آن که حتی پزشکان بتوانند کوچک ترین اظهار نظری کنند، عقلش را از دست داد و در همان هتلی که لرد از دنیا رفته بود، او نیز جان داد.
در همان زمان ها، میلیاردر معروف آمریکایی جرج جی گلوله۶ که شدیدا از مرگ دوست قدیمی خود لردکارنارون متأثر شده بود، به وسیله کارتر، مقبره توتن خامون را تماشا کرد و فردای آن روز، تب وحشتناکی او را انداخت.
پزشکان نظر دادند که بر اثر نارسایی قلبی مرده است.
مرگی که به هر حال عجیب و غریب بود و چهار هفته بعد از اعلامیه او در انکار نفرین فراعنه روی داد؛ یعنی همان روزی که در موزه قاهره که توسط جمال محرز اراده می شد اشیای گران بهایی را که از مقبره توتن خامون به دست آمده بود.
قرار می دادند؛ به ویژه ماسک طلایی این فرعون را که بیست و پنج لیور سنگینی داشت.
در تاریخ سوم نوامبر ۱۹۶۲ م. یک پروفسور پزشکی و زیست شناسی دانشگاه قاهره، تعد از مطالعه تمام نظریه ها و طرح نظریه داریواکتیویته و همی طور مسمومیت محیط مقبره فرعون به علت بسته بودن کامل، خود را برای اعلام نظریه جنجال آفرین در باب این به اصطلاح نفرین آماده می کرد.
پرفسور عزالدین طاها، این حقه اسرارآمیز را شکسته بود.
روزنامه نگاران سراسر جهان به سالن کنفرانس هجوم آوردندو پروفسور رشته کلام را به دست گرفت.
«چندمی سال است که من تعداد فراوانی از باستان شناسان و کارکنان موزه ها را مورد معاینه قرار می دهم.
در تمام موارد مشاهده کرده ام که در بدن مریض های من ویروسی وجود دارد که موجب تورم مجاری تنفسی شده و تب های بسیار شدیدی را موجب می شود: لذا توانسته ام در انسبیتوی میکروب شناسی دانشگاه قاهره، یک سلسله ویروس های خطرناکی را که موجب ناخوشی های گوناگون است و بین آنها ویروس آسپرژینوس نیژر۷ نیز بود، مشخص کنم.
این ویروس می تواند به طور غیر عادی در درون مومیایی ها، در مقابر و اهرام، حدود حداقل سه تا چهارهزار سال زنده بماند»
پرفسور طاها چنین نتیجه گرفت: «این کشف، یک بار برای همیشه این فکر خرافی را در هم می کشند که جستارگرانی که در مقابر باستانی کار کرده اند، ویر تأثیر نفرین مرده باشند.
امروز هنوز هم کسانی هستنات که به تأثیر نیروهای فوق طبیعی باور دارند۹ ؛ ولی ما بر این مزخرفات خط بطلان می کشیم».
۱۰ شب سوم نوامبر ۱۹۶۲ م. بسیاری از کسانی که درتماس با مومیایی فراعنه، مقابر و اهرام بوده اند، از سخنان پرفسور طاها تسکین یافتند و ترسشان از میان رفت.
روزنامه نگاران چکیده های فراوانی از کنفرانس طاها تهیه کرده و منتشر نمودند.
«ما بر این مزخرفات خط بطلان می کشیم» و البته که این حرفها چرند و پرند بود.
توجیه مرگ اسف بار حدود سی نفر محقق، فقط از جهت علمی مقدور است و نظریه پرفسور طاها قابل نقض و رد نبود.
چند روز بعد، پرفسورطاها در جاده بین قاهره و سوئز اتومبیل می راند.
او پشت فرمان بود و در کنارش دو نفر از همکاران علمی او نشسته، از این مزخرفات سخن می گفتند که ناگهان، درحالی که اتومبیل پرفسور طاها در هفتاد کیلومتری مشرق قاهره مشغول رفتن بود، بدون هیچ دلیلی به طرف دست چپ منحرف شد و این اتومبیل در این جاده خلوت با اتومبیل دیگری بی دلیل تصادف کردو پرفسور طاها و دو همکارش بی درنگ به قبل رسیدند؛ ولی مسافران اتومبیل دیگر فقط جراحات اندکی برداشتند.
تشریح جسد پرفسور طاها یشان داد که او نیز قربانی نارسایی قلبی شده است!